Shanghai en Suzhou - Avontuur China

Avontuur Azië - Shanghai en Suzhou - 

Plotseling ben je in China

Business trips moet de gemiddelde boekhouder niet zo vaak doen, laat staan reizen naar een ander continent. Dus toen ik eind 2019 de kans kreeg om naar de andere kant van het Euraziatische continent te reizen, kon ik echt geen nee zeggen. 

Vliegangst of niet, naar China gaan, zelfs een heel weekend hebben om Shanghai te ontdekken, hoe kon iemand dat weigeren? En zo gebeurde het dat er vluchten werden geboekt naar Shanghai en terug, een paar nachten in een hotel in Shanghai zelf en daarna in Suzhou waar ik zou werken.

De vlucht naar Shanghai - of... eeuwig dankbaar zijn voor Premium Economy

Bij de stoel lagen een deken, een kussen, slippers en een headset, plus een klein flesje water. Meteen na het instappen kwamen vriendelijke stewardessen met warme handdoeken. De stoel naast me bleef vrij en dat was maar goed ook, want mijn eigen geïntegreerde tafel gebruiken bleek een uitdaging vanwege mijn lengte. Dus kon ik de tweede tafel gebruiken. 

De vlucht zou 10 uur duren en ongeveer 10.000 km afleggen. Onze vliegroute ging van Frankfurt am Main via Berlijn, Kaliningrad, Moskva, het Oeralgebergte, Novosibirsk en een flink stuk Siberië, over de woestijn Gobi, om vervolgens af te zakken naar het zuiden bij Beijing en in Shanghai te landen. 

Zo’n enorme afstand op kaart te zien is verbazingwekkend. Ik was wakker toen we over de woestijn Gobi vlogen en keek met grote ogen. 

Vlak voor mijn vertrek was ik gewaarschuwd voor het eten aan boord van het vliegtuig, en dat ik beter wat te eten op het vliegveld kon kopen. Eerlijk gezegd vond ik het avondeten (kip met rijst) erg lekker, hoewel ik nogal verbaasd was over het bijgerecht van aardappelsalade met worst. Daarnaast was er een klein broodje en wat boter, plus een klein stukje taart. 

Het ontbijt was een stuk vreemder: een omelet zwemmend in ketchup, met daarop een gebakken worstje en wat stukjes gekookte aardappel en een stukje broccoli. Ik was dankbaar voor het bijgerecht van wat fruitsalade en yoghurt, een croissantje en wat boter en jam. 

We landden op tijd aan in een erg grijs Shanghai. Van het landen, het taxiën naar de terminal, het uitstappen, het afhalen van de bagage en het passeren van de grenscontrole, duurde het nog even 90 minuten. Ik vond de "officiële" taxi's en we reden naar het hotel (175 RMB, wat neerkomt op ongeveer 27 EUR). Dit duurde nog een uur, en ik dommelde al in tijdens de rit.

Het avontuur "Shanghai" begint... in bed

Het hotel waar ik verbleef in Shanghai was het Atour Light On The Bund (nr. 491 East Jinling Road). Gelukkig hadden mijn Chinese collega's me gewaarschuwd dat ik de boekingsbevestiging en het adres van het hotel in het Chinees moest meenemen. Er zijn maar weinig taxichauffeurs die Engels spreken of lezen, of van wat ik heb begrepen een andere taal dan hun moedertaal. 

Hetzelfde gold voor het hotel, waar de jonge mensen die de receptie bemanden hun best deden met behulp van een vertaal-app op hun telefoon. Alles op papier bij me hebben was echter een grote hulp. Het inchecken verliep dus zonder problemen en ik werd naar mijn kamer geleid. De kamer was mooi ingericht, schoon en het bed comfortabel hard. Je kon echter alles horen wat er op de gang en in de aangrenzende kamers gebeurde. 

Eens wat bekomen van de reis, besloot ik dat ik om 16.00 uur nog niet kon gaan slapen. Dus even de regen in om de omgeving van het hotel te verkennen! 

Wat me toen opviel was dat er weliswaar veel verkeer was, maar dat er niet veel getoeterd werd. Over het algemeen leek het alsof mensen de verkeerslichten respecteerden. Rechts inhalen daarentegen zag ik echter regelmatig gebeuren. Een uitzondering op het getoeter was de overvloed aan brommers, waarvan de meeste elektrisch, die zelfs door de kleinste openingen scharrelden. Als ze hun toeters niet hadden gebruikt, zouden ze niet worden opgemerkt. Elektrisch betekent in dit geval vooral ongelooflijk stil. Vergelijkbaar met sommige beelden die je hebt gezien in documentaires over de grote steden in bijvoorbeeld India, wordt ook in Suzhou en Shanghai de brommer gebruikt als een echte ezel, die een veelvoud van zijn eigen volume draagt. De bestuurder zit meestal op het laatste stukje beschikbare ruimte. Ik denk liever niet aan het veiligheidsaspect van zo'n onderneming. 

East Jinling Road huisvest ook een overvloed aan winkels die muziekbenodigdheden verkopen. Ik denk ik heb alle instrumenten gezien die je maar kunt verzinnen: van piano tot koperblazers en strijkers tot andere die ik nog nooit eerder had gezien. 

Verder dwalend zag ik snackbars die eten verkochten dat ik niet kon identificeren, maar het rook altijd heerlijk. Om de zoveel tijd waren er kleine kraampjes met vers fruit en zelfs fruitsalades. Mijn dessert voor deze avond was dus al geregeld. Een ongelofelijk lekkere geur volgend, kwam ik bij een restaurant/winkel die gezouten eend verkocht. Een kijkje in de etalage, en alles wat ik zag waren voeten en nekken waren. Uhm, misschien niet dan. Een paar huizen verderop was een winkel met vis en zeevruchten. Een man was zijn weekdieren ter grootte van een duim aan het wassen op een doorlatend pad op de stoep. 

Met de warme soep in mijn buik terug de regen in. Ik liep terug naar het hotel, waar een bakkerij naast was. Ik moest raden wat wat was – uiteraard kon ik de labels niet lezen. Maar ik had geluk, wat ik koos was heerlijk. Een soort brioche. Dus daar was ik, terug op mijn kamer om 18.00 uur. Na een warme douche begon ik nog aan één van de Netflix films die ik voor mijn vertrek had gedownload. Na een kleine 30 minuten was ik vertrokken naar het land der dromen. 

14 uur later was het tijd om op te staan en het fascinerende Shanghai ontdekken. Maar eerst even ontbijten. Het ontbijtbuffet was nogal overweldigend. Ruime keuze uit veel verschillende dingen, waarvan de meeste mij onbekend waren. Ik vond een broodje met ei en ham, en wat fruit. Daarna was het tijd om Shanghai te gaan ontdekken. 

Langs de straten natuurlijk veel hoogbouw. Niet bepaald glimmend en sprankelend, maar eerder grijs en wat veroudert. Ik ben blij dat ik een Data SIM voor China heb. 

Google Maps maakt het willekeurige rondlopen en het "we zien wel waar onze voeten ons brengen" een stuk comfortabeler - in tegenstelling tot Hans en Grietje weet je dat je de weg terug naar huis zult vinden. Langs Jinglin East Road en voorbij de Concert Hall naar Yanyhong Plaza Park en Guangchang Park. 

Aangezien het grijs en druilerig was, waren de parken leeg. Ik heb echter vriendschap gesloten met een straatkat (obviously). Dichtbij kom ik heel wat winkelcentra met allerlei verschillende soorten winkels. Hier wordt duidelijk hoe westers Shanghai is. Ik denk dat ik 4 Starbucks heb gezien. KFC, McDonalds, H&M, Tiffany's, Apple, enzovoort, enzovoort.

Wat me verbaasde waren de beplante bloembakken langs de hekken bij de snelwegen. Wie geeft die in de zomer water, vroeg ik me af? 

Veel wandelen maakt veel honger, en dankzij een restaurant in één van de winkelcentra had ik terug heel lekker gegeten: een voorgerecht van gebakken WanTan, en als hoofdgerecht geglazuurde buikspek op noedels. Inclusief een drankje kwam de rekening op 98 RMB, dus ongeveer 15 EUR. Toen ik door de Nanjing East Road liep, een voetgangersgebied en winkelstraat, begon het weer te regenen. Dus, genoeg avontuur voor het moment, terug naar het hotel! Mijn stappenteller gaf aan dat ik de 16k stappen had gehaald, dus het werd tijd om even wat te rusten, mijn werkmail te checken en de film af te maken waar ik de vorige dag doorheen had geslapen.

Het is zondag - Op zoek naar de Wedding Market

Mijn tweede - en laatste - dag in Shanghai begon om 7.30 uur met pijnlijke kuiten en wat rugpijn. Het ontbijt overdonderde me tenminste niet meer. Je kan gezouten, hardgekookte eendeneieren krijgen, en er is een ruime keuze aan gebakken, gekookte of anderszins bereide groenten (ik herkende zoete maïs, rode bieten, yams, een paar knollen die ik niet kon identificeren, spinazieachtige groenten, ...). 

Ze hebben twee graansoepen. Ik neem aan dat dit het Chinese alternatief voor havermoutpap is. Als ik dat thuis opzoek, blijkt het rijstsoep te zijn geweest, inderdaad een alternatief voor pap en dergelijke. Er blijken veel manieren te zijn om het klaar te maken, afhankelijk van wie het maakt en welke extra ingrediënten je toevoegt (noten, fruit, ...). 

Ik koos voor gebakken rijst met groenten en wat noedels met varkensvlees. Een sneetje toast met wat boter en jam, wat fruit, cappuccino en wat appelsap. Achterin de ontbijtruimte staat een toonbank waarachter een kok a la minute gerechten staat te bereiden. Ik zie bouillons met noedels, WanTan of andere ingrediënten. Zo vroeg in de ochtend lijken ze me geen goed idee. 

De lucht is blauw en vriendelijk, en ik vertrek meteen na het ontbijt en wandel naar "The Bund", de beroemde promenade aan de Huangpu rivier, die door de Chinezen Waitan wordt genoemd.

Bij de rivier is het heiig, en de wind is ijzig. Langs de promenade staan veel oude gebouwen, schijnbaar uit de koloniale tijd. Aan de overkant van de rivier zie je de bekende skyline beroemde gebouwen zoals de Pearl Tower, het Shanghai World Financial Centre en de Shanghai Tower. 

Je kunt voor slechts 2 RMB met de veerboot de rivier oversteken. Of je gaat door de tunnel met een geanimeerd toeristentreintje voor slechts 550 RMB... Ik heb geen van bovenstaande dingen gedaan. In plaats daarvan liep ik de hele lengte van de promenade en keerde toen terug de stad in. 

Bij het People's Heroes Monument kom ik een Duitse groep toeristen tegen. Hun Chinese gids spreekt vrij goed Duits en zo leer ik dat er 25 jaar geleden aan de overkant van de rivier alleen rijstvelden waren. De complete skyline zoals die er nu uitziet, is sindsdien "uit het niets tevoorschijn getoverd". 

Zoals ik het reeds opgemerkt tijdens mijn wandeling de dag tevoren, zie ik het ook op The Bund: overal is een zeer zichtbare aanwezigheid van politie. Deze duidelijke aanwezigheid van een autoriteit, in combinatie met de borden die ik in de parken zag en waarop stond dat je maar beter stil en welgemanierd kon zijn en alle gegeven bevelen moest opvolgen, voelen voor mij nogal vreemd aan. 

Het Toiletgebeuren...

Hoewel het zondag is, bleken alle winkels open te zijn. De straten waren druk van volk. Ik wandelde in richting van het Volkspark, waar ik de Marriage Market wou opzoeken. Al wandelend langs kleine straatjes met nogal gedateerde huizen van twee of drie verdiepingen zie ik wasgoed die uit het raam hangt te drogen. 

Ik slingerde over grote boulevards met allerlei winkels. Hier en daar stonken de riolen, juist daarna dan weer de heerlijke geur van gefrituurd eten. Het duurde even voordat ik de ingang van People Park vond. Het is een prachtige park, met in de ene hoek een klein pretpark voor kinderen. Er waren met een paar attracties en zelfs een kleine achtbaan. 

Aan de andere kant was er een zeer goed onderhouden tuin. Ik beeld me in hoe mooi dit alles moet zijn eens het in bloei is. Hier en daar kwam ik oudere mannen tegen die bezig waren met sportieve oefeningen. 

Op weg terug naar het hotel vond ik een restaurant dat er uitnodigend uitzag. Er zijn terug fotos van de maaltijden, maar geen Engelse beschrijving. Toch ging ik naar binnen en had ik geluk: de dame bij de receptie spreekt Engels en er is een Engels menu. Ik koos voor dumplings gevuld met varkensvlees en garnalen en een cola voor 35 RMB. 

Leuk weetje: telkens als ik een drankje bestel, krijg ik de vraag "Cold?". Later, in Suzhou, leer ik dat de Chinezen hun frisdrank en zelfs bier het liefst op kamertemperatuur drinken. Water drinken ze gewoon, op kamertemperatuur of zelfs licht opgewarmd, met hooguit een schijfje citroen erin.

In het restaurant word ik naar een tafel geleid waaraan al een gezelschap van drie personen zit. Mijn eten arriveert en is wederom heerlijk. Mijn tafelgenoten zijn klaar en vertrekken; meteen worden de plaatsen weer toegewezen, dit keer aan een gezin van drie, moeder, vader en volwassen zoon. Als hun eten arriveert word ik lichtelijk jaloers, het ziet er allemaal zo heerlijk uit. Ik had het allemaal wel willen proeven.

Nog even een stop bij het fruitstalletje en de bakkerij voor een toetje. 17.000 stappen, het is 14.00 uur. Tijd voor wat rust. Later, na zonsondergang, misschien terug naar de Bund…